بررسی رابطه میان استرس شغلی و توانمندی شغلی در پرستاران بیمارستا نهای منتخب نظامی سراسر کشور

هدف: کودکانی که بازداشت والدین خود را تجربه کرده اند با مشکلات زیادی مواجه می شوند. به همین دلیل هدف پژوهش حاضر، شناسایی شیوع مشکلات روانی – رفتاری فرزندان بعد از زندانی شدن یکی از والدین آنها می باشد. مواد و روش ها: به منظور بررسی مشکلات روانی-رفتاری فرزندان دارای والدین زندانی در زندان های استان سمنان تعداد 107 نفر ) 66 پسر و 41 دختر ( از فرزندان والدین زندانی در استان سمنان به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب و از طریق مصاحبه با والد ) والدی که در خارج زندان بود و با کودک زندگی می تکمیل شد. csi- کرد ( پرسش نامه های علایم مرضی کودک 4 یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد میزان شیوع تمامی مشکلات رفتاری ) که با پرسش نامه سنجیده می شود ( ، در آزمودنی های پژوهش در مقایسه با جمعیت طبیعی csi- علایم مرضی کودک 4 بالاتر بوده و این تفاوت معنادار بود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه زندان رفتن والدین منجر به فقدان حمایت اجتماعی در فرزندان آنها می گردد، بنابراین، این کودکان بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات و اختلالات روانی رفتاری می باشند که این امر لزوم بررسی موضوع و تامین حمایت های اجتماعی جایگزین را برجسته می سازد.مقدمه: پرستاران به اقتضای شرایط کاری خاص خود، با عوامل استرس زای متعددی رو به رو هستند که می تواند علاوه بر تهدید جنب ههای مختلف سلامتیشان، بر روی توانمندی آن ها نیز تاثیر گذاشته و باعث تحلیل کیفیت عملکرد آ نها شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح استرس شغلی در پرستاران پلیس و ارتباط آن با دو شاخص توانمندی شغلی پرستاران که همانا صلاحیت بالینی و توانمندی روان شناختی در نظر گرفته شده است، صورت گرفت. مواد و رو شها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 126 پرستار شاغل در بخ شهای مختلف بیمارستان های وابسته به نیروی انتظامی، نمونه های پژوهش را تشکیل دادند. ابزار گردآوری داد هها شامل پرسشنامه استرس شغلی و سنجش توانمندی شغلی پرستاران با دو شاخص صلاحیت بالینی و توانمندی روا نشناختی بود که به همراه سوالات جمعیت شناختی به افراد نمونه داده شد. اطلاعات جم عآوری شده با نرم افزار و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. spss17 49 % متوسط / 23 % از پرستاران استرس شغلی کم، 2 / نتایج: داده های جمع آوری شده نشان دادند که 1 27 % استرس شدید را گزارش نمودند. مقایسه میان گرو ههای پرستاران با استرس کم، متوسط و / و 7 شدید از لحاظ دو شاخص توانمندی شغلی نشان داد که صلاحیت بالینی آن دسته از پرستارانی که میزان آموزش و ،)p =0/ استرس خود را در حد شدید گزارش داده بودند در چهار بعد اقدامات کم ککننده) 039 به طور معناداری کمتر از دو گروه )p =0/ توانای یهای مدیریتی و اقدامات درمانی) 001 ،)p =0/ هدایت) 007 دیگر بود. به عبارت دیگر افزایش میزان استرس در پرستارا ن، مهار تهای آن ها را در زمینه ارائه خدمات مراقبتی به بیماران و خدمات کمک کننده به همکارا ن، آموزش به خانواده بیماران و اجرای نق شهای مدیریتی در مراکز کاهش م یدهد. این درحالی بود که برای دو بعد دیگر اقدامات تشخیصی و وظایف و شغلی و سازمانی و همچنین شاخص توانمندی روا نشناختی هیچ گونه ارتباط معن یداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: استرس شغلی در میان پرستاران یکی از معضلات مهم و شایعی می باشد که تاکنون در مطالعات گسترده ایی مورد توجه قرار گرفته است. استرس علاوه بر این که باعث مشکلات جسمی، روانی و رفتاری متعددی در پرستاران م یشود، می تواند مانع از ارائه بهینه خدمات مراقبتی و بالینی این افراد شده و صلاحیت انجام کار را در آ نها کاهش دهد. هما نطور که در مطالعه حاضر نیز مشاهده شد استرس شغلی م یتواند توانمندی پرستاران را به ویژه در ابعاد خدمات مراقبتی، آموزشی، مدیریتی و درمانی به طور موثری کاهش دهد.